Rzucono mi wyzwanie – ułożyć jadłospis dla pięcioosobowej
rodziny za 500 zł na miesiąc.
W porządku „podnoszę rękawicę”, sama jestem ciekawa czy mi
się uda. Na pewno ciężko ułożyć jadłospis by był choć trochę zdrowy za taką
kwotę w 2021 roku.
Zobaczymy co mi wyjdzie.
Rozmawiacie z dziećmi o pieniądzach? Czy Wasze dzieci
wiedzą, że pieniądze nie biorą się z bankomatu? Rozmawiacie z dziećmi o
wydatkach i Waszych zasobach finansowych? W jakim wieku zaczęliście rozmowy o
finansach domowych z dziećmi?
My chyba zaczęliśmy pierwsze rozmowy z dziećmi jak miały
pięć lat, takie proste skąd są pieniądze w bankomacie, ile można kupić gum za
10 zł itp. Jak dzieci były starsze zaczęliśmy tłumaczyć więcej, mówiliśmy o
naszym budżecie, o wydatkach. Jak dzieci zbliżały się do pełnoletności daliśmy
zadanie by wyliczyły ile potrzebowały by pieniędzy na samodzielne życie. Potem
układali jadłospis za te kwotę która wyliczyli sobie na jedzenie z rozpisaniem
cen (są dostępne w necie). Młodszy syn jak wyliczył to stwierdził, że trudna
sprawa z tym budżetem własnym, bo wyszedł mocno po za ewentualna jego
podstawową pensję i nie wiedział na czym mógł by jeszcze oszczędzić.
Nasze dzieci po ukończeniu 17 roku życia zaczynają drobne
zarobkowanie na własne potrzeby, a po 18 roku życia wycofujemy się z
kieszonkowego. Płacimy za edukację, odzież, książki, dojazdy, oczywiście mieszkają
z nami, żywimy, leczymy. Nie finansujemy wyjść do kina, wypadów na miasto,
trunków itd.
Obecnie nasz syn student jest w stanie mimo wykładów dorobić
koło 180-200 zł tygodniowo, więc jest w stanie utrzymać swój samochód, opłacić
siłownię i mieć finanse na wyjście ze znajomymi, owszem bez szaleństw, ale może
to wszystko spokojnie ogarnąć. W tym roku w okresie 4 miesięcy wakacyjnych dorabiał
sobie więc miał fundusze na wypad ze znajomymi nad morze i mógł odłożyć. Syn ma
kolegów którzy od ukończenia 18 lat, przeszli na całkowite własne finansowanie –
odzież, telefon, rozrywki po za żywieniem i lokum, nawet za rekrutację na studia
rodzice płacili np. za 2 kierunki, jak chcieli więcej płacili sami. Znajomych
córka po zdaniu matury finansuje się sama – ubrania, kosmetyczka, wakacje,
rozrywki zupełnie są po jej stronie całe studia pracuje, w przyszłym roku robi
magistra i udało jej się pogodzić pracę ze studiami, zarabiała miesięcznie od
500 do 1000 zł. Syn i córka naszych dobry znajomych dostawali co miesiąc od
rodziców określoną kwotę na wynajem mieszkania, żywienie (studiowali dość
daleko od domu) a resztę musieli sami ogarnąć. Ukończyli prawo i medycynę, dali
radę.
Opisane przypadki to nie są rodziny żyjące na krawędzi
finansowej, po prostu uznali, że wprowadzą w życie ludzi nie gotowych na samodzielne
finansowanie. Staramy się czerpać z doświadczeń innych. Raz nam wychodzi, a
innym razem nie, czasem jesteśmy twardzi, a innym razem odpuszczamy, no cóż tak
to jest z byciem rodzicem.
A jak Wam idzie przygotowywanie dzieci do dorosłości, nie do
pełnoletności, ale do dorosłości?
Ceny produktów żywnościowych mocno poszły w górę, ceny
paliwa, gazu również. U nas spory wzrost wydatków na żywność niestety. Nie
zmieniliśmy swojego sposobu odżywiania, ani zakupów, nadal żywność c
przygotowujemy z produktów w domu. Ostatnio jadąc na kilka dni w góry zabraliśmy
z domu zawekowane obiady, wędliny domowe, ciastka trzy rodzaje oraz automat do
chleba. Wcześniej w tygodniu z córką przygotowałyśmy wszystko i potem na
wyjeździe tylko podgrzewaliśmy, przygotowując tylko dodatki typu ziemniaki,
ryż, makaron i surówki. Mimo to wydatki na żywność znacząco wzrosły. Ubrań nowych nie kupujemy w ogóle, ostatnio
zakupiłam dla siebie nową parę butów. Owszem miesiąc nam się bilansuje, ale widzimy
w budżecie, że musimy zakładać na wyżywienie większą kwotę, tak jak na paliwo.
Nie wiem jak daleko posuną się te podwyżki kosztów podstawowej egzystencji
żywność, prąd, gaz. Co z tego, że płaca minimalna wzrosła jak podwyżki
przerosły tę kwotę.
Ciekawi mnie jak u Was wyglądają wydatki, czy tez
dostrzegacie wzrost, może to ja jednak coś zaczęłam sobie odpuszczać i mylę się
co do zwiększenia kosztów codziennego utrzymania rodziny.
Jeśli chodzi o inne wydatki to ostatnio troszkę wydajemy
więcej na naszego psiaka, bo niestety powstaje z wiekiem co raz większy problem
z łapką tylną, od początku miała drobny z nią problem, ale gdy miała rok było
jej łatwiej niż teraz jak ma 8 lat.
Chemia domowa i kosmetyki jak na razie nie wiele się zmieniły
nam koszty, staram się włączać pralkę tylko wtedy gdy jest już pełen wsad,
podobnie ze zmywarką. W zmywarce zamiast nabłyszczacza używam od kliku miesięcy
octu i jestem zadowolona. Chcę jeszcze spróbować z proszkiem do zmywarki
domowej roboty, znajoma sobie chwali, więc może i mnie się spodoba. Podłogi w
domu zmywam wodą z odrobiną płynu do naczyń i octem, panele świetnie wyglądają
po takiej mieszance.
Zamiana chemii sklepowej u mnie to dwie korzyści ekonomiczne
i zdrowotne, nie wdycham szkodliwych substancji, myjąc umywalkę sodą lub kabinę
prysznicową roztworem z octem nie wdycham oparów chemicznych. Kurze ścieram na
mokro, mam alergię na roztocza, potem przecieram szmatką na sucho i jest piękny
połysk a ja robię to tanio i zdrowo.
Zrobiłam ocet ze skórkami od cytryn, nie dość że lepiej
pachnie to ma dodatkowe właściwości antybakteryjne okamieniające. Ja dużo
czerpię informacji ze strony Zielony Zagonek. To skarbnica wiedzy o eko sprzątaniu
i nie tylko.
Jak już człowiek myśli, że będzie dobrze, to musi dostać kijem
po plecach by wiedział gdzie jego miejsce. Ja tak niestety często mam i nie życzę
nikomu takich huśtawek emocjonalnych.
Długo zastanawiałam się, czy o tym pisać, mam wiele emocji z
tym związanych, na dodatek dość sprzecznych. Pod koniec sierpnia wyjechaliśmy w
czwórkę w góry na kilka dni by jeszcze odetchnąć i zregenerować zdrowie męża
który wcześniej pracował fizycznie po 12 godzin, a ma swoje jednak 53 lata. Młodszy
syn nie chciał z nami jechać, został w domu z psem, miał się nim opiekować i to
wszystko. Góry powitały nas deszczowo, no cóż chcieliśmy trochę iść w góry by zresetować
umysł i mieć więcej energii. Pierwszego dnia, a właściwie popołudnia dzwoni do
nas syn i pyta o ubezpieczenie mojego samochodu, okazało się, że w dość
bezmyślny sposób rozbił moje auto które miało być owszem jego, ale za jakiś
czas (kiedy będzie gotowy na samodzielne go utrzymanie), obecnie się nim
dzieliliśmy, a ja miałam dostać młodsze autko, a tym miał syn jeździć na
uczelnię i sam je utrzymywać.
Zbieraliśmy na samochód dla mnie bym mogła mieć młodszy
model, ten samochód miał 13 lat. Z racji, że od nas autobusy kursują do miasta
co godzinę, a syn na uczelnię ma około 20 km musiało być kolejne auto w
rodzinie, więc postanowiliśmy mu oddać moje które było w idealnym stanie z
niskim przebiegiem i garażowane. Niestety samochód został zakwalifikowany do
kasacji całkowitej, obniżono nam 20% wypłaty za kolizję spowodowaną przez
młodego kierowcę który ma prawo jazdy od stycznia. Pozostałości nikt nie chciał
kupić sprzedaliśmy w śmiesznej cenie na części. Z racji, że syn musi dojechać na
uczelnię kupiliśmy samochód jemu, a ja zostałam z niczym, bo finanse się
skurczyły ekstremalnie.
Mam mieszane uczucia, z jednej strony cieszę się
przeogromnie, że syn wyszedł z tego cało, wielu dziwi się temu, że zupełnie nic
mu się nie stało, co aż przeczy logice. Z drugiej strony jestem wściekła na
niego za to co zrobił.
Mieliśmy się trzymać z dala od kredytów, ale niestety
sytuacja nas zmusiła do tego. Finanse zostały mocno nadszarpnięte, a ja nie mogę
z niepełnosprawnym synem podróżować komunikacją, miałam na jesień mieć nowszy samochód,
składaliśmy pieniądze na niego ale życie zweryfikowało wszystko. Obecnie z
racji, że samochód jest zakupiony na syna, na niego ubezpieczony, on go
utrzymuje nie chcę korzystać z niego, zwłaszcza, że on nim jeździ na uczelnię,
a za chwilę będzie jeździł do pracy. Najstarszy syn wymaga stałych wizyt u
lekarzy, obecnie mam pod opieką mojego tatę który został sam, do tego moja
teściowa ma problemy z noga więc też trzeba się nią zająć, do tego musze co jakiś czas załatwić coś służbowo
do pracy, a zostałam bez auta.
Obecnie bardzo ciężko jest kupić samochód w dobrej cenie,
mój poprzedni był trzyletnim samochodem po leasingu w bardzo dobrym stanie jak
nowy, jeździłam nim 10 lat. Chciałam teraz zakupić coś podobnego, ale ceny
takich samochodów z racji problemów z nowymi strasznie wzrosły, niestety musimy
ponownie wejść w kredyt. Tak się cieszyliśmy, że został nam już tylko kredyt
hipoteczny.
W sumie nie wiem czy powinniśmy kupować synowi samochód,
znajomi twierdzą, że nie, że on sam powinien tym razem sobie kupić samochód, bo
za własne się szanuje, a ja powinnam kupić sobie za to co uzbieraliśmy i za to
co udało nam się zyskać z poprzedniego sprzedaży.
No i tu robi się u mnie ostra mieszanka uczuć, stało
się kupiliśmy samochód synowi, ja nie
mam samochodu, on wyszedł z wypadku cało, mój samochód został skasowany przez
jego brawurę.
A tak się cieszyłam, że się stabilizujemy finansowo, jak to
dobrze, że potrafię oszczędnie żyć. Czy
już jesteśmy do końca życia skazani na bujanie się w kredytach?
Jak bardzo życie jest nieprzewidywalne....
Wypatrzone na FB, ale jakże prawdziwe.
Ani słowo nie jest mojego autorstwa.
Skopiowane dokładnie w całości.
"Spędziłam godzinę w banku z moim tatą, ponieważ musiał
przelać trochę pieniędzy. Nie mogłam się powstrzymać i zapytałam...
''Tato, może aktywujemy twoją bankowość internetową?''
''Dlaczego miałbym to zrobić?'' Zapytał...
''Cóż, wtedy nie będziesz musiał spędzać godziny tutaj na
takich rzeczach jak przelewy.
Będziesz mógł nawet robić zakupy przez Internet. Wszystko
będzie takie proste!''
Byłam tak podekscytowana wprowadzeniem go w świat
bankowości internetowej.
Zapytał ''Jeśli to zrobię, nie będę musiał wychodzić z
domu?
''Tak, tak''! odpowiedziałam. Opowiedziałam mu, że teraz
nawet artykuły spożywcze mogą być dostarczane pod drzwi i że amazon/Allegro
dostarcza wszystko!
Jego odpowiedź nie dawała mi spokoju.
Powiedział ''Odkąd wszedłem dzisiaj do tego banku,
spotkałem czterech moich przyjaciół, porozmawiałem chwilę z pracownikami,
którzy znają mnie już bardzo dobrze.
Wiesz, że jestem sam...to jest towarzystwo, którego
potrzebuję. Lubię się przygotować i przyjść do banku. Mam wystarczająco dużo
czasu, to jest fizyczny dotyk, którego pożądam.
Dwa lata temu zachorowałem, właściciel sklepu, od którego
kupuję owoce, przyszedł do mnie, usiadł przy moim łóżku i płakał.
Kiedy twoja mama upadła kilka dni temu podczas porannego
spaceru, nasz lokalny sklepikarz zobaczył ją i natychmiast wziął swój samochód,
aby podwieźć ją do domu, ponieważ wie, gdzie mieszka.
Czy miałbym ten "ludzki" dotyk, gdyby wszystko
stało się online?
Dlaczego miałbym chcieć, żeby wszystko było dostarczane
do mnie i zmuszać mnie do interakcji tylko z moim komputerem?
Lubię znać osobę, z którą mam do czynienia, a nie tylko
"sprzedawcę". To tworzy więzi relacji.
Czy Amazon dostarcza to wszystko również?"
Technologia to nie życie.
Spędzaj czas z ludźmi .Nie z urządzeniami.
- Curious Soul"
