Zanim ciało zacznie krzyczeć – posłuchaj szeptu

 

Czasem wydaje nam się, że znamy swoje ciało. Wiemy, co nam służy, co szkodzi, co lubimy i na co reagujemy dobrze. Do momentu, aż pewnego dnia wszystko się zmienia – i nagle okazuje się, że ten dobrze znany organizm zaczyna reagować inaczej.

Tak było ze mną. Przez wiele lat nie miałam żadnych alergii. Jadłam wszystko, żyłam spokojnie, zdrowo. Do 35. roku życia nie wiedziałam, co to znaczy bać się jedzenia czy leku. A potem przyszły reakcje, których nie da się zapomnieć – w tym cztery wstrząsy anafilaktyczne. Każdy z innego powodu: szczepienie, jedzenie, lek. Za każdym razem coś, co wcześniej nie stanowiło problemu.

Przeszłam pełen wachlarz badań, w tym test ALEX, który wykazał alergie, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Myślałam, że znam swoje ciało. Dziś wiem, że ciało potrafi zaskoczyć – zarówno swoją siłą, jak i kruchością.

Często słyszę od lekarzy: „alergia to nie choroba”. Może w sensie klinicznym to prawda, ale dla osób, które każdego dnia muszą uważać na każdy składnik jedzenia, kosmetyk czy lek – alergia staje się stylem życia. Noszę w torebce adrenalinę, leki antyhistaminowe i instrukcję postępowania w razie wstrząsu. W moim świecie nie ma miejsca na przypadkowość. Każdy produkt, który trafia do mojej kuchni czy kosmetyczki, przechodzi selekcję. To nie obsesja – to instynkt przetrwania.

 

Ciało zawsze wysyła sygnały. U mnie pierwszymi były bóle stawów, kręgosłupa, nadgarstka. Wtedy nie wiązałam ich z dietą. Dziś wiem, że to mogły być pierwsze alarmy – sposób, w jaki organizm próbował zwrócić moją uwagę.

Z czasem odkryłam, że wykluczenie pszenicy z diety przyniosło ogromną ulgę. Nie mam celiakii, ale mój organizm odetchnął. Białka pszenicy mogą działać jak katalizator – pobudzać układ immunologiczny, nasilać reakcje zapalne, a u niektórych osób, w połączeniu z wysiłkiem fizycznym, nawet wywołać wstrząs anafilaktyczny.

To pokazuje, jak skomplikowany jest nasz organizm. Czasem drobna zmiana, jak odstawienie jednego składnika, potrafi przynieść spokój, o którym nie mieliśmy pojęcia.

Wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo codzienne wybory wpływają na zdrowie. Czasem pytają: „czy surowy kurczak jest bezglutenowy?” – i wtedy uświadamiam sobie, jak niewielka jest nasza wiedza o tym, co naprawdę jemy.

Każdy z nas może mieć w sobie coś uśpionego. Ciało daje znaki: zmęczenie, bóle, migreny, napięcia, wysypki, problemy z trawieniem. Nie zawsze to „stres” czy „wiek” – czasem to reakcja obronna organizmu na coś, co go przeciąża.

Nie zawsze możemy kontrolować wszystko. Ale możemy się nauczyć słuchać – naprawdę słuchać – tego, co mówi nasze ciało. Zamiast zagłuszać objawy tabletką, warto czasem zapytać: „dlaczego się tak czuję?” Może problem nie leży w wątrobie, ale w tym, co do niej trafia – w dodatkach chemicznych, kosmetykach, farbach, a nawet w emocjach. Bo stres to też chemia, tylko tworzona przez nasz własny organizm.

Nie trzeba być alergikiem, żeby żyć uważniej. Wystarczy zatrzymać się na chwilę i posłuchać siebie. Ciało zawsze wie pierwsze, kiedy coś jest nie tak – my tylko musimy nauczyć się je rozumieć.

Zadbaj o siebie zanim ciało zmusi Cię, byś się zatrzymała. Słuchaj szeptu swojego organizmu, zanim zacznie krzyczeć. Prawdziwe zdrowie zaczyna się nie w aptece, lecz w chwili, gdy zaczynasz naprawdę słuchać siebie.

Dzielę się z Wami moim światem – od ogrodu, przez oszczędzanie i gotowanie, po szycie i urządzanie domu. Jeśli chcecie symbolicznie mnie wesprzeć, możecie postawić mi wirtualną kawę.  To dla mnie piękny znak, że to, co robię, ma dla Was wartość.