Weekendowe słodkości..

W weekend lubi czasem sobie po dogadzać, mąż z synem pracowali, więc ja z córką zabrałyśmy się za wypieki, uwielbiam jak wracają do domu i od drzwi „płyną” do kuchni za zapachem, a potem ich wyraz twarzy, gdy dostrzega smakołyki. Upiekłyśmy te smakołyki w przeciągu 4 godzin w między czasie gotując zupę i robiąc domowe porządki, pranie i prasowanie.

Na stole znalazły się ciastka bez pszenicy oraz mleka oparte tylko na mąkach nie zawierających glutenu. 

Owszem użyłam masła i jajek, ale to akurat nasza rodzina akceptuje.

Upiekłyśmy ciastka owsiane bez maki z jabłkami, ciastka kokosowe bez mąki z wiórkami, masłem i cukrem, ciastka z amarantusem z mąka ryżową, ciasto dyniowe również z mąką ryżową. 

Wieczorem na kolację była oczywiście pizza domowa dwa placki orkiszowe oraz dwa na mieszance mąk bezglutenowych z serem kokosowym. Jeszcze w poniedziałek mieliśmy słodkie przekąski. 

Ja naprawdę uwielbiam piec, gotować i patrzeć na zadowoloną rodzinę, a przy okazji usłyszeć komplement. :-) 

Przepis na ciastka owsiane bez maki:

• 2 jabłka obrane i starte na tartce warzywnej
• 2 jajka
• 2 łyżki cukru
• 1,5 szklanki płatków owsianych
• 2 łyżki oleju/oliwy
• 1 łyżeczka cynamonu

Wszystkie składniki dokładnie mieszamy i odstawiamy na 20 minut by płatki spęczniały, następnie układamy łyżką ciastka na blasze wyłożonej panierem do pieczenia i pieczemy 20 minut w temperaturze 180 stopni. 

Wegański sos pomidorowy z soczewicą czerwona z indyjska nutą

Kolejne danie z mojej nowej kuchni roślinnej. Dziś na kolację zrobiłam sos z soczewicy czerwonej z indyjska nutą, jest naprawdę smaczne, lekkie i dodatkowo niedrogie, a na pewno zdrowe. Zarys dania wypatrzyłam w jakieś gazecie kobiecej u znajomej zupełnie nie pamiętam, bo skupiłam się na składnikach. 

Składniki:

• 1,5 szklanki soczewicy czerwonej
• 2 cebule
• 500 - 750 ml przecieru pomidorowego (ja mam własny), ale może być taki z kartonu/butelki
• 3 łyżki oleju/oliwy/masła klarowanego (dowolnie)
• 4 ząbki czosnku
• ½ szklanki mleka kokosowego (ja robię sama)
• 1 łyżeczka curry
• 1 łyżeczka kminu rzymskiego
• 1 łyżka kolendry
• 1 łyżeczka kurkumy
• ½ łyżeczki imbiru
• 1/3 łyżeczki ostrej papryki
• ½ łyżeczki cynamonu
• 1 liść laurowy
• 1 łyżeczka cukru
• Sól do smaku

Dokładnie płuczemy soczewice na sicie, następnie zalewamy 3,5 szklanki wody, dokładamy liście i gotujemy około 15 minut.  Obieramy i kroimy cebule w kostkę, czosnek obieramy i ścieramy/drobno siekamy lub przeciskamy przez praskę (zależy, co mamy pod ręką). Kmin, kolendrę mielimy lub ucieramy w moździerzu, (jeśli nie mamy młynka, ani moździerza, to możemy przyprawy ułożyć na desce i przykryć ściereczka, a następnie rozbić wałkiem, tłuczkiem lub pałką). Gdy soczewica się ugotuje, odcedzamy ja i odstawiamy. Na patelni rozgrzewamy tłuszcz, dusimy cebule by była miękka, można podlać 2-3 łyżkami wody i przykryć na chwilkę, gdy cebula zrobi się miękka dokładamy czosnek i przyprawy wymieszane wszystkie razem, cały czas mieszając smażymy około 1 minuty, następnie zalewamy przecierem i dusimy około 5 – 10 minut, dokładamy soczewice i ponownie dusimy około 5-10 minut, następnie doprawiamy do smaku cukrem i sola, danie gotowe. Ja podałam z ryżem, ale pewnie można podać z pieczywem lub makaronem, a może z kasza jaglana.
Myślę, że ciekawe było by tez to danie gdy by dodać mrożonej włoszczyzny takiej w zapałki kropionej. Poddusić z cebulą,a potem zalać przecierem i dogotować. 

Czy warto gotować w domu....

Ostatnio zadano mi pytanie, jak gotować i po co gotować w domu, 

jeśli jest się w 1-2 osoby?

Jeśli gotowanie jest dla nas przykrym i wręcz nieakceptowalnym zjawiskiem to faktycznie sprawy się komplikują, ale według mnie i wielu żywieniowców warto podjąć trud polubienia lub choćby zaakceptowania go. Mamy tak wiele korzyści z przygotowywania posiłków w domu, iż nie widzę argumentu by sobie odpuścić.  Obecnie dostrzegłam trend, że emeryci wolą kupić gotowe jedzenie by mieć czas na tv lub komputer, dokładnie tak jak pisze komputer, maż pracuje w branży IT i miewa bardzo dramatyczne sytuacje z osobami starszymi, którym popsuł się komputer lub nie działa Internet. Zjawisko uzależnienia od komputera zaczyna, co raz więcej dotyczyć osób starszych.

Zatem w grupie osób niechcących gotować są najczęściej ludzie miedzy 20-30 rokiem życia oraz 60+, najczęstszy argument to brak czasu. Ale czy nie inwestując w swoje zdrowie przypadkiem nie skracamy tego ziemskiego sobie czasu? Nie pogarszamy stanu zdrowie, a do tego finansów. Zupełnie nie panujemy nad składem spożywanych przez nas dań i to obojętne czy jemy gotowe dania ze sklepu czy tez jemy w gastronomicznych punktach. Gastronomia często chcąc mieć większe zyski oszczędza, na jakości produktów podobnie przemysł produkujący dania gotowe, nie wiemy czy dostało się tam zepsute warzywo, czy zmielono mięso razem z robakami (ostatnio w mediach sporo wiadomości o robakach, gryzoniach w słodyczach, daniach gotowych itd., Czyli zupełnie nie wiemy, co jemy, mimo, że przeczytamy skład. Dodatkowo nie mamy pojęcia czy osoby przygotowujące posiłek dla nas są zdrowe, czy nie zrobiły czegoś złośliwego np. napluły, na smarkały, wrzuciły do dania pocięte paznokcie, słyszałam o sikaniu do silosów gdzie kisi się masowo kapustę. Niby wszystko można kupić gotowe i przetwory warzywne i dania gotowe, ale moja wyobraźnia jest na tyle bogata, że zupełnie odbiera mi smak na takie dania. Owszem czasem jestem zmuszona do zjedzenia dań, które ktoś przygotował (nie mówię tu o znajomych, rodzinie), ale staram się to robić sporadycznie. Często gotowe dania są pełne złych składników tłuszczy utwardzanych, cukru, glutaminianu, soli, konserwantów itd. Ostatnio chciałam kupić gotowe śledzie, skład przyprawił mnie o zawrót głowy, śledzie z żurawiną w składzie posiadały cukier, substancję słodząca, dwa konserwanty, wzmacniacz smaku i przyprawy.  Podziękowałam, odłożyłam na półkę i poszłam do domu zrobić własne śledzie od podstaw.  Czyli już wiemy, że jedzenie gotowych dań nie służy naszemu zdrowi.  A co z ekonomicznym podejściem do sprawy? Ano to tez dodatkowy jak dla mnie argument, koszty domowej produkcji jedzenia są znacznie niższe, mówimy oczywiście o pełnowartościowym posiłku, a nie najtańszej ofercie gotowego dania z marketu lub fast food.  Jeśli podejdziemy do sprawy taktycznie nie będziemy spędzać wielu godzin w kuchni, gotując jakieś danie gotujmy więcej tak by je można zamrozić lub za pasteryzować.  Jeśli jednego dnia ugotujemy zupę duża porcję, a następnie jedną zjemy druga za pasteryzujemy, a trzecia zjemy na drugi dzień, powtórzymy ten sam proces kolejny raz to w lodówce na balkonie (moja babcia miała skrzynkę za oknem na parapecie by w niej mieć dodatkowa lodówkę w sezonie, gdy jest chłodno) odłoży nam się już zupa na dwa dni, czyli mamy rezerwę by w dzień, gdy brak nam czasu na szybko odgrzać posiłek. Podobnie można zrobić z innymi daniami, smażymy kotlety jedną porcję zjadamy zaś druga mrozimy, robimy zapiekankę połowę zjadamy drugą część przekładamy do pojemnika i mrozimy. Gdy pieczemy domowa pizzę tez możemy upiec więcej i zamrozić.  Dzięki takim zabiegom ciągle mamy gotowe, ale za to domowe danie pod ręka. Łatwiej tez jest osobom samotnym lub mieszkającym tylko we dwoje, bo nie trzeba się martwić, że coś się zmarnuje.  Możemy tez z kimś zaprzyjaźnionym robić wymiany, ja dziś Ci dam zapiekankę a Ty mi dasz kotlety/pierogi. Nasza dieta będzie urozmaicona, nie marnujemy jedzenia. A nie jest nudno jeść tydzień ciągle to samo danie.  Podobnie jest z lunchem do pracy, jest sporo w necie filmików o tym jak w jeden dzień przygotować posiłki na cały tydzień do pracy by nie jeść gotowych dań, ale jeść zdrowo i nie tylko kanapki.  Po za tym są tez dania, które możemy naprawdę szybko przygotować i mogą być zdrowe i tanie. Ja wczoraj miałam mało czasu na zrobienie kolacji, więc podałam szybki sos z brokułów i ugotowałam do niego makaron. Całość zajęła mi niecałe 30 minut. Naprawdę nie trzeba być mistrzem kuchni i mieć wspaniale wyposażonej, ogromnej kuchni by zdrowo i ekonomicznie się odżywiać.

Teraz ktoś powie, a ja jem tak i nic mi nie jest. A czy z chorobą wieńcowa budzimy się nagle z dnia na dzień, czy cukrzyca pojawia się w jeden dzień, czy nadciśnienie to sprawa tygodnia? Nie, pracujemy na te schorzenia latami, bardzo ciężko i w pocie czoła. Nasz organizm daje radę do czasu, aż w pewnym momencie już jest mu za ciężko i pojawiają się problemy zdrowotne. One nie powstają po tygodniowej złej diecie, ale przez lata sobie budujemy przyszłość. Ja ciągle żałuję, że tak późno dostrzegłam jak bardzo ważne jest odżywianie dla zdrowia, że wiele chorób można dzięki diecie wyeliminować, np. cukrzyce, nadciśnienie, chorobę wieńcową, zapalenie stawów itp.

Kolejny aspekt to ekologia, obecnie dużo się mówi o życiu zero waste, niestety kupowanie gotowych dań i dań na wynos nie jest eko i zero waste, generujemy opakowania po mrożonej pizzy, pudełka po gotowym daniu, woreczki foliowe po mrożonkach (chyba, że używacie ich ponownie to mrożenia innych dań, bo ja często tak robię, gdy kupuje mrożone warzywa to używam torebek do mrożenia po raz kolejny).

Sumując dania gotowe i dania jedzone na mieście zazwyczaj nie są zdrowe, nie jest to ekonomicznie i nie jest ekologiczne. 

Nie postrzegajcie domowego gotowania, jako stanie przy garach, czyli nudna, ciężka i bezsensowna praca.  Myślcie o tej czynności jak o twórczym inspirującym wyzwaniu, swojego rodzaju relaksie, czy odpoczynek po ciężkim dni musi być bierny na kanapie?  Są osoby, które idą biegać, medytują, praktykują jogę, idą z psem na spacer, więc czemu nie gotowanie. Wszystko zależy od nas jak to będziemy postrzegać.

Wybór należy oczywiście do Was, jak chcecie żyć….

Jadłospis z śladowa ilością mięsa

Uczymy się na nowo tworzyć nasze jadłospisy, dobierać dania prawie bezmięsne, uwzględniając w nich brak pszenicy i przetworów mlecznych. Przyznam, że jest dużo trudniej, wymaga na razie od nas to więcej wysiłku, na pewno popełniamy sporo błędów, ale jak to się mówi – nie popełnia błędów tylko ten, co nic nie robi. A oto jeden z naszych jadłospisów.

Poniedziałek

Krupnik z dużą ilością włoszczyzny

Zapiekanka z , warzyw i indyka o orientalnym smaku

Wtorek

Krupnik

Potrawka z soczewicy z ryżem

Środa

Zupa cebulowa krem

Kotlety z ciecierzycy, ziemniaki puree, surówka z kiszonej kapusty

Czwartek

Fasolka po bretońsku bez mięsa

Piątek

Kapuśniak z kiszonej kapusty zasypany kasza jęczmienna

Smażone płaty śledziowe, ryż, pieczone buraki

Sobota

Kapuśniak z kiszonej kapusty

Domowa pizza

Niedziela

Rozgrzewający „rosół” z kasza jaglaną

Pierogi gryczane z soczewicą czerwoną

Na śniadania jadamy głównie owsiankę, gofry, jajecznice, tosty, ryż z jabłkami lub owocami suszonymi, jaglankę na słodko lub na ostro. Niestety jeszcze na drugie śniadania jadamy głównie kanapki, ale chcemy to zmienić i szykować do pracy/szkoły (największa trudność to ta szkoła) sałatki i owoce.  Kanapki jadamy z pastami rybną, fasolowe różne, indyk pieczony, jajko na twardo ugotowane i szczypiorek, dodatki to kiszone domowe ogórki, papryka konserwowa domowa, oliwki itp. 

Co to jest szczęście?

Dla każdego zupełnie coś innego....

Czy człowiek się rodzi z potrzebą posiadania? Wydaje mi się, że nie to dopiero w czasie dorastania zaczyna nabywać tą potrzebę. Z czego to wynika, jak dla mnie schemat jest prosty, zaczynamy się porównywać z innymi, mocy nabiera to w chwili, gdy zaczynamy mieć sami wpływ na posiadane zasoby.

Znacząca większość społeczeństwa widzi swoje szczęście przez pryzmat posiadania, im więcej mam, im droższe jest tym jestem szczęśliwszy!

Jak niewiele osób widzi bogactwo w rozwoju duchowym w powiększaniu wiedzy dla wiedzy, a nie dla nowego dyplomu, certyfikatu czy splendoru.

Jak bardzo przez ten fakt ubożejemy, mimo że posiadamy więcej ciągle nam czegoś brakuje, ciągle jest za mało.

Nie rodzimy się z przeświadczeniem, że jesteśmy ubodzy, (gdy nasza rodzina jest mało zasobna finansowo), nie czujemy się gorsi, nie pragniemy więcej do czasu konfrontacji, z zamożniejszymi.

Niestety na tle finansowym jest najwięcej przestępstw, kłamstw i zła.  Jak to się mawia, „gdy nie wiadomo, o co chodzi, to chodzi o pieniądze”. Jak bardzo one właśnie zawładnęły ludzkością, ludzie potrafią zabić drugiego człowieka za 20 zł nawet. Pieniądz rządzi światem, rządzi nami, jest pożądany, upragniony i wielu o nim marzy. Jak często to właśnie pieniędzy się życzy, gdy składamy komuś życzenia, a jak rzadko słyszymy, czytamy życzenie pogłęb swoja duchowość, spełniaj się, odnajdź swoja ścieżkę życiowa?

Często zadawaliście mi pytanie – czy jest mi źle, czy nie ciężko żyć ze świadomością braku pieniędzy? To wszystko zależy od naszego wewnętrznego nastawienia, od tego, czego pragniemy/pożądamy i o czym marzymy, co jest dla nas celem, a co istotą.  Również te pytania dowodzą o fakcie władzy pieniądza.

Owszem pieniądze są środkiem, ale czy głównym celem?

Dla mnie najważniejszy jest spokój, brak leku o jutro. Nie muszę posiadać nowego samochodu, drogich ubrań, skórzanej kanapy, (choć fakt jest praktyczna, ale nie posiadam jej) itp.

Cieszy mnie uśmiech na twarzy bliskich, podziękowanie za smaczny posiłek, zdrowie rodziny i moje, śpiew ptaków za oknem, możliwość poświecenia czasu na chwile zadumy. Na pozór drobiazgi, ale dla mnie cenniejsze niż dobra materialne. Wiem, jestem z urodzenia minimalistką, ale wydaje mi się, że właśnie tacy przychodzimy na ten świat, czas, ludzie, mas media, nas zmieniają i kształtują na potrzeby posiadania. W taki jakby trochę matrix nam fundują.

Nie mnie oceniać, jak kto żyje, każdy wybiera inną drogę, dzieci są łatwym celem takiego programowania, widzę to po własnych dzieciach, trudno we współczesnym świecie się obronić.

Ja pewnie mam jakiś defekt i ogólnie jestem inna, dziwna, pokręcona. Czasem maż się śmieje, że ja to mam foch na zmieniająca się modę, bo mnie zmusza do wymiany ukochanych ubrań (a przecież takie jeszcze dobre są). No już taka inna jestem już, choć na szczęście na swojej drodze, co raz częściej spotykam podobnych dziwaków jak ja, może, dlatego, że zaczynam podświadomie wybierać takie miejsca, takie towarzystwo właśnie.
Już nie piszcie mi jak bardzo pokręcona jestem, bo to to ja już wiem sama.

A czas płynie.....

Od 6 lat prowadzę ten go bloga, wiele w moim i mojej rodziny życiu się zmieniły, dzieci staja się pomału dorosłe, my przekraczamy pewne granice wieku i nasz światopogląd również się zmienia. Jak to powiadają mędrcy – człowiek powinien uczyć się całe życie i nigdy nie twierdzić, że już wszystko wie i wszystko umie, bo tak nie jest.  Ja również, co dzień uczę się czegoś nowego, przez lata dużo czytam, rozmawiam, sama dochodzę do pewnych wniosków. Zeszłam z ścieżki wyznaniowej, w której zostałam wychowana i wychowywałam moje dzieci. U mnie sprawy wyznaniowe od zawsze były sferą silnych przemyśleń i dla mnie od zawsze istniał jeden Bóg, drażniły mnie podziały, nienawiść między wyznawcami, więc pozostałam przy własnym wewnętrznym umiłowaniu Boga i podążaniu za prawdą człowieczeństwa a nie, danej religii. Dorastanie dzieci też zmienia każdego rodzica, jeśli nie chce się rodzic zmieniać to znaczy, że nie chce podążać za i z własnym dzieckiem.  Do pewnych spraw dojrzewam inne odrzucam.  Przez te 6 lat zupełnie zmieniliśmy swój styl odżywiania, sposób wydawania pieniędzy, swój stosunek do posiadania, do zdrowia i problemów dnia codziennego. Uczymy się życia na wolniejszych obrotach, pełniejszego refleksji i uważności nad tym, co posiadamy a nie nad tym, czego nie posiadamy. Nauczyliśmy się nie rozmyślać nad tym, co moglibyśmy mieć, ale wyznaczać sobie cele i konsekwentnie do nich zdążać.  Generalnie te lata bardzo wzbogaciły nas wewnętrznie. Nie biegniemy już na oślep przed siebie w pogoni za pieniądzem i posiadaniem. Pewne rzeczy zaczęły być dla nas bezsensowną, niepotrzebna fanaberia, a pewne zaczęliśmy mocniej doceniać.

Te 6 lat to był za razem trudny, ale i niesamowity czas, nie sądziliśmy, że aż tak nas zmieni brak pieniędzy, baliśmy się, że nas zuboży również wewnętrznie. Nie mogąc wszystkiego ot tak kupić pobudziliśmy własna kreatywność, nauczyliśmy się również cieszyć drobnostkami. Nie biegniemy natychmiast po każdy drobiazg do sklepu, nie marnujemy e żywności, nie wydajemy pieniędzy na rzeczy, które są nam zbędne, lub nas nie cieszą.

U nas spełniło się, powiedzenie, że nic nie dzieje się bez przyczyny, że wszystko ma swój cel i zamysł.

Nasze małżeństwo również przeżyło burze i sztormy, ale po każdej burzy wstawało słońce i to silniej świecące, każdy upadek uczył nas być silniejszy.

Jesienią 2007 roku przeprowadziliśmy się na wieś, utknęliśmy w potężnej dziurze kredytowej, gdy nasze zobowiązania przerastały nasze dochody, nie mogliśmy liczyć na żadną pomoc od rodziny, zostaliśmy sami z trójka dzieci i kompletnym brakiem pieniędzy. Do tego chłopcy byli na diecie bezglutenowej, a najstarszy na diecie bezlaktozowej.  Przy kiepskim odżywianiu wszyscy zaczęliśmy chorować, a nie było funduszy na leczenie, uczyłam się metod alternatywnych by nie sięgać po drogie leki, dzięki temu również nieświadomie wspomagałam zdrowie rodziny.  Teraz jak popatrzę i wspomnę to, co jedliśmy lata temu lub jak się leczyliśmy przeraża mnie, że tak mogliśmy żyć, na szczęście człowiek wiele da radę przetrzymać. Kiedyś wydawałam na jedzenie więcej, a jadaliśmy dużo gorzej. Fakt więcej spędzam czasu w kuchni, ale jest to warte, a dodatkowo ja to naprawdę lubię, owszem mam kryzysy, ale to ogólne lenistwo mnie dopada i zaczynam tupać.

Aż się wierzyć nie chce jak inaczej wyglądało nasze życie 12 lat temu. Czas, wydarzenia, ludzie, doświadczenia bardzo nas zmieniają. Czy to tak naprawdę wychodzi nam na dobre, któż to wie, może tak, a może nie.

Podsumowując ten czas poszperałam dziś po blogu i natrafiłam na ten post.  




P.S. Proszę o dodawanie komentarzy pod postem którego dotyczą, trudno się potem domyślać że chodzi o post z przed kilku lat. Komentarzy do takich postów nie będę publikować, bo zupełnie nie mają sensu. 

Gulasz z boczniaków z ciecierzycą

Moja propozycja na szybkie danie bezmięsne. Zrobiłam je używając resztek w lodówce, ale zdaję sobie sprawę, że nie każdy ma tego typu resztki w lodówce. U mnie była ciecierzyca gotowana, ugotowałam za dużo dzień wcześniej, boczniaki czekały na swój moment, a makaron został z poprzedniego dnia. Rodzinie smakowało, uznali, że bardzo energetyczne danie super na zimowe kolacje.

Na zdjęciu makaron kukurydziany

Składniki na pięć osób:

• ½ kg boczniaków (mogą być pieczarki)
• szklanka gotowanej ciecierzycy lub jedna puszka (ja nie używam z puszki niczego, więc u mnie tylko gotowana)
• 2 cebule
• 3 ząbki czosnku
• 1 duża marchew
• ½ litra sosu pomidorowego (można zastąpić przecierem rozcieńczonym woda np. 4 łyżki w 500 ml wody)
• łyżka majeranku
• łyżeczka bazylii
• 1/3 łyżeczki ostrej papryki
• łyżeczka słodkiej papryki
• sól do smaku
• tłuszcz do smażenia (taki, jaki lubicie)

Cebulę obieramy i siekamy w drobna kostkę, boczniaki lub pieczarki w paski, marchew obieramy i ścieramy na warzywnej tartce. Rozgrzewamy tłuszcz na patelni i szklimy cebulę, następnie dokładamy grzyby, marchew i dusimy je tak długo aż wyparuje woda. Następnie dokładamy przyprawy i czosnek, smażymy około minutki i zalewamy sosem pomidorowym. Dusimy całość około 5 minut i wrzucamy ciecierzycę, mieszamy i jeszcze tak z 1-2 minutki gotujemy. Ja podałam z resztkami makaronu, który wrzuciłam na patelnie to gorącego sosu i wszystko razem wymieszałam, można to danie podać z ryżem, pieczywem, albo samodzielnie dokładając więcej ciecierzycy. Wraz z gotowanie i przygotowaniami podanie tego dania zajęło mi około 30 minut. W krótkim czasie przygotowałam pożywną, domowa kolację. Nie bójcie się eksperymentować z tym, co macie w lodówce i domu. Czasem mogą Was zaskoczyć mile Wasze pomysły, a do tego nic się nie zmarnuje i domownicy będą zadowoleni z posiłku.

Rolada makowa z biszkoptem bez pszenicy

Przed nami karnawał, może komuś przyda się łatwa wersja makowca zawijanego bez mąki pszennej.

Składniki:

Ciasto: 

3 jaja

90 g cukru
3 łyżki mąki ryżowej
2 łyżki mąki ziemniaczanej
½ łyżeczki proszku do pieczenia (na skrobi kukurydzianej)

Białka ubijamy dodając powoli cukier, Następnie po jednym żółtku dodajemy do białek, delikatnie mieszamy. Mąki mieszamy w osobnej misce razem z proszkiem do pieczenia. Dodajemy po łyżce mąki do jaj i delikatnie mieszamy. Wylewamy masę na dużą blachę wyłożoną papierem do pieczenia.  Pieczemy biszkopt w temperaturze 190 stopni około 12 min. Wyjmujemy na ścierkę od razu po upieczeniu, zawijamy i zostawiamy do wystygnięcia. Smarujemy kremem śmietanowym z przepisu powyżej.

Masa makowa:

200 g mielonego maku,

1 żółtko

2/3 szklanki cukru

1/3 szklanki miodu

2-3 łyżki rumu lub koniaku (opcjonalnie)

25 g masła/margaryny

1 szklanka mleka (dowolne ja użyłam kokosowego, a innym razem migdałowego)

2 garście rodzynek

Na patelni lub w garnku z grubym dnem rozpuszczamy masło z mlekiem, cukrem i miodem. Dokładamy mak i wypłukane rodzynki. Smażymy całość około 20 minut, czas zależy od tego jak szybko masa gęstnieje. Na koniec dolewamy alkohol i roztrzepane żółtko. Chwilkę smażymy i odstawiamy do wystygnięcia.

Upieczone i ostudzone ciasto biszkoptowe smarujemy zimna masa makową, zawijamy całość i odstawiamy do lodówki, po około godzinie możemy kroić i podawać.

Jest to dużo łatwiejsza i mniej pracochłonna wersja makowca od wersji drożdżowej. Naprawdę polecam, w tym roku pierwszy raz wpadłam na pomysł połączenia takiej rolady z makowa masą.